Karol Gothelf

Karol Gotthelf Kind był jednym z pierwszych, który wykorzystał doświadczenia zebrane przy udoskonaleniu wierceń poszukiwawczych do mechanizacji techniki głębienia szybów. Skonstruował on pracującą udarowo wiertnicę, napędzaną maszyną parową i wyposażoną w potężny świder łopatkowy. Gromadzący się w wyrobisku urobek usuwano za pomocą łyżek, tak jak przy żerdziowym wierceniu udarowym. Opracowaną przez Kinda metodą zgłębiono w krótkim czasie prawie sto szybów o średnicy do czterech i pół metra. Z kolei Fritz Honigmann skonstruował obrotowe urządzenie do wiercenia pionowych wyrobisk. Było ono jednak przeznaczone głównie do pracy w luźnych skałach. Wprowadzenie mechanicznego wiercenia szybów należało, obok zastosowania roboty strzelniczej, do największych osiągnięć techniki górniczej kończącego się XIX wieku. Jeszcze zanim wprowadzono wiercenie szybów, inną metodę ich głębienia w górotworze charakteryzującym się dużym wypływem wody ? metodę, która zarazem eliminowała to zagrożenie, zaproponował francuski inżynier górniczy Triger. Gdy zlecono mu zbudowanie szybu dla kopalni węgla, wypróbował on po raz pierwszy ? było to w roku 1841 ? czy nie można by do tego celu zastosować kesonów. Taki keson składał się ze stalowej rury o średnicy niemal dwóch metrów z zamieszczonym w górnej części urządzeniem śluzowym, przez które górnicy dostawali się do jego wnętrza, usuwali urobek i dostarczali na miejsce pracy potrzebne im materiały budowlane.

Aby wiedzieć więcej..
Rzecznikami idei ewolucji, sformułowanej przez Flichsela w odniesieniu do historii Ziemi, byli również m.in. wybitny francuski przyrodnik i filozof Jerzy-Ludwik Leclerc Buffon i niemiecki filozof historii i religii Jan Gotfryd Herder. Zetknęliśmy się już z Buffonem, tropiącym ślady ludzi jaskiniowych. Swoje poglądy o naturalnym powstaniu Ziemi, podane w Teorii Ziemi, pierwszym tomie jego głównego encyklopedycznego dzieła, Historii naturalne], powtórzył także w piątym suplemencie, zatytułowanym Epoki natury. Buffon podzielił pradzieje Ziemi na sześć wielkich epok rozwojowych i opisał utworzenie się praskał, powstanie minerałów i metali, późniejszych sedymentów i młodych skał wulkanicznych, rozwój życia roślinnego i zwierzęcego aż do pojawienia się praczłowieka. Na podstawie obserwacji Buffon twierdził, że Ziemia ma 74 800 lat. Podanie tej liczby może nam się dziś wydawać osobliwe. Bądź co bądź jednak w ten sposób wydłużyły się znacznie dzieje geologiczne, które służyły za argumenty zwolennikom biblijnego mitu o stworzeniu świata. Również wielki humanista, Herder, który był wówczas radcą konsystorskim w Weimarze, rozpoczął swe Myśli o filozofii dziejów rozdziałem pt. Historia Ziemi, zawierającym zaczątki materialistyczno-dialektycznych zapatrywań. Poza tym ta część dzieła pozostała nie tylko pod wpływem idei Kanta, nauczyciela Herdera, lecz również geologicznych poglądów Goethego, jego weimarskiego przyjaciela i protektora.